گزیده تفسیر آیات 17 و 18 سوره بقره

آیه 17 - مثلهم کمثل الذى استوقد نارا فلما اضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و ترکهم فى ظلمت لایبصرون

آیه 18- صم بکم عمى فهم لا یرجعون

انسان مسافرى است رهسپار لقاى حق و نیازمند نورى است تا راه او را روشن کند و سرانجام به لقاى مهر و جمال حق باریابد. منافق که نه از خود نورى دارد و نه از نور خدا بهره مند است، همواره در تاریکى به سر مى برد و مثل آنان همچون کسى است که در تاریکیهاى انبوه، آتشى بر افروزد تا پیرامونش را روشن کند، ولى خدا با تند بادى آن را خاموش کند و او را در تیرگیها رها کند. سر این که خداوند به منافقان فرصت افروختن آتش ‍ مى دهد و سپس آن را خاموش مى کند، آن است که عذاب ماندن در میانه راه، بیشتر و تحیرش افزونتر است.

علت اینکه خداوند اینگونه با منافقان برخورد میکند اضلال کیفری خداوند است. منافقان بدلیل اینکه از هدایت فطرت و عقلشان (که خداوند  به عدالت به همه داده است) و همچنین از هدایت پیامبران پیروی نمیکنند اضلال کیفری خداوند نصیبشان می شود و خداوند اینچنین عذابشان میکند.